"Onze missie is om de streetview en helicopterview te bieden".

De hersenen vergeleken met een stad en hersenletsel met een ramp in de stad.

...Langs het stukje hersenen dat kapot is gegaan worden veel wegomleidingen aangelegd.
Het verkeer kan daardoor maar zeer langzaam of op sommige stukken niet rijden…

Laten we de gezonde hersenen eens vergelijken met een grote stad en met name het verkeer in een grote stad. In die stad gebeurt een lokale ‘ramp’. Her en der liggen de straten open. Stoplichten doen het niet meer. Er is een hoop getoeter. Fietsers halen auto’s links in en er wordt wat gemopperd. Auto’s kiezen een route die afwijkt van de routeplanner en gaan soms zelfs even tegen het verkeer in rijden. Sommigen verkiezen de rondweg om zo een heel afgesloten gebied te omzeilen. De automobilist voelt de tijdsdruk dat dit tijd gaat kosten en foetert. Sommige auto’s gaan over stoepranden rijden en langs wegen waar je niet mag rijden.

Vanuit de helikopter bekeken - de omstanders, direct betrokkenen, hulpverleners, visionairs en soms de betweters

Als je deze stad vanuit een helikopter zou bekijken, dan zie je de chaos. De burgemeester, de politiechef, de stadsarchitect én de wegbeheerder vliegen in deze helikopter mee. Ieder met hun eigen gedachten.

De burgemeester ergert zich groen en geel en roept steeds uit: “Wat gebeurt er in vredesnaam? Wat een chaos, zo ken ik mijn stad niet meer”.  

De politiechef ziet de ene na de andere overtreding en spreekt de agenten op de grond toe: “Dit kan zo niet langer! Bekeur ze allemaal! Ik stuur versterking”.

De wegbeheerder had er weliswaar niet mee gerekend dat de stoplichten het niet zouden doen, en dat de wegopbrekingen groter zijn dan gedacht, maar hij houdt voor ogen welke noodmaatregelen hij kan nemen om de chaos iets beheersbaar te houden. Hij heeft een plan.

De stadsarchitect zit met een laptop en maakt aantekeningen. Ook zijn mooie plan zal aangepast moeten worden door de ramp. De groene strook met grote populieren zal moeten wijken. Twee huizen zullen gesloopt worden. Misschien kan dit over een paar jaar kan best nog een leefbare stad worden. Volledig anders dan de blauwdrukken, maar met flink wat sponsorgeld zal het misschien alsnog lukken.

Op de grond- de persoon met hersenletsel

Op de grond wordt de chaos gevoeld. Veel schrik, onmacht en op sommige stukken weg frustratie.
De vertrouwde en mooie wegen zijn veranderd in een rampgebied. Niets is meer hetzelfde.
Als je niet linksom kan, misschien dan rechtsom.

Het is ongelooflijk opletten geblazen als zelfs fietsers je aan een andere kant inhalen. Die fietser had je niet gezien in je spiegel!
Je hebt niets aan de routeplanner nu. Boven in de lucht hoor je de helikopter. Je hoort aanwijzingen uit een luidspreker. Je begrijpt werkelijk niet dat die persoon daarboven, niet kan snappen dat je met zoveel stress van A naar B moet zien te komen. Je komt ogen en oren te kort om je door het verkeer heen te werken naar een plek waar je even mag uitrusten.

Vanuit welke hoek bezie jij hersenletsel?

Iedereen die met acuut hersenletsel te maken krijgt heeft een andere rol in dit verhaal. Sommigen nemen deel aan het chaotische verkeer en anderen zijn de burgemeester wiens stad dit niet meer is, zijn de politieagent, de wegbeheerder of stadsarchitect. Sommigen zullen de opgetrommelde hulptroepen zijn. 

Er is ook een chronische kant van hersenletsel. In de loop der tijd zijn er weer straten aangelegd of zijn de permanente veranderingen een voldongen feit. Soms is de stad weer leefbaar, soms herbouwd en soms ook niet.

Sommige websites vertellen alleen over de schade. Of benoemen alleen de stoplichten die het niet doen ("mensen met hersenletsel hebben geen remming meer"). Sommige sites zien en benoemen alleen de overtredingen ("mensen met hersenletsel zijn..." en dan volgt er een label). Sommige sites zamelen geld in voor hulp voor nu of voor de verre toekomst. Sommige sites zijn gespecialiseerd in wegomleidingen. Anderen bieden plannen voor de toekomst. Sommige sites schrijven alleen over de stress op de grond.

Onze missie

Wij menen dat je waar mogelijk beide gezichtspunten moet laten zien. Zowel vanuit de lucht als vanaf de grond bezien. De helicopterview samen met streetview. Soms met een terugblik. Waar we kunnen, zullen we helpen.

We willen zo dat er verbindingen worden gemaakt om beide kanten te laten voelen hoe het is, én hoe er samengewerkt kan worden opdat het verkeer weer wat op gang komt en hoe van A naar B te komen.
Totdat er weer nieuwe wegen zijn aangelegd…waar dat wel mogelijk is.
Waar dat niet mogelijk is, hopen we dat de beide kanten van het verhaal er mogen zijn met begrip voor elkaar.

Zie ook onze pagina over communicatiemoeilijkheden na hersenletsel.