Hallo ik ben Lennard; Mens & Ervaringsdeskundige 😉.

Ik wil jullie graag mijn veelzijdige verhaal vertellen.
Mijn levensweg is turbulent verlopen en vanuit deze ervaringen vind ik het fijn om mensen te inspireren, hoe je zelf een positieve invloed kan hebben. Met behulp van het ontdekken van je Eigen Kracht. Deze zit in ieder mens!    

Dit doe ik vanuit mijn persoonlijke ervaringen die ik heb opgedaan als mens, ervaringsdeskundige met NAH én als voormalig arbeidstherapeut bij het Centrum voor Neuropsychiatrie.

Ongeluk, oorzaak...

Laten we eens beginnen op de ochtend van 6 januari 2011. Deze begon als een dag als vele anderen…, maar eindigde al snel in een dag waarop mijn leven in een klap anders werd.

Een ochtend waarop ik ‘nietsvermoedend’ naar mijn werk reed op een spekgladde weg met bomen aan weerszijden. Ik raakte op een bepaald moment met mijn auto in de rechterberm, ik corrigeerde het stuur, vloog naar links en reed in de berm,  vrijwel direct daarop ...BOEM!
Tegen een boom tot stilstand...

Althans, zo werd mij later verteld. Zelf weet ik er niets meer van..

Het auto ongeluk van 6 januari veranderde mijn leven in een klap in alle opzichten. De gevolgen waren niet te overzien, mijn toekomst werd van de een op andere dag bestemming onbekend.

Graag neem ik jullie in vogelvlucht mee in de momenten die volgden in mijn revalidatietraject wat ongeveer 4 jaar heeft geduurd, maar eerlijk is eerlijk het is een dagtaak zelfs nu na zoveel jaar.

Het is een dagelijkse strijd met jezelf om het beste van het leven te blijven zien ondanks dat het soms niet loopt zoals je had gehoopt. En dat nog los van alle mensen in je omgeving die eigenlijk in de kern geen beeld hebben van wat NAH eigenlijk met je doet en wie je in de kern bent.

Hoe zeer sommige mensen het ook proberen om er voor mij te zijn. IK ben degene die iedere dag moet ervaren wat de gevolgen zijn van die dag in januari..

Ziekenhuisbezoek

Na het ongeluk heb ik gek genoeg maar 8 dagen in het ziekenhuis gelegen.
Gevolgen ongeluk: een complexe been breuk links, alle ribben aan de linkerzijde gekneusd, kaak & jukbeen links gebroken, mijn neus gebroken en een deuk in mijn voorhoofd.  En..  ook nog schade in de hersenen. De gevolgen hiervan zou de tijd gaan uitwijzen..

De focus, tijdens mijn tijd in het ziekenhuis, lag vooral op mijn botbreuken.. Hierna begon het revalidatie traject thuis en halverwege dat jaar (juni) al weer richting werk..

Waarbij de ernst van mijn hersenschade en de gevolgen hiervan zijn onderschat.

P.T.A. (Post Traumatische Amnesie)

Ik heb een P.T.A. van 2-3 dagen gehad. Vrij ernstig heb ik me later laten vertellen.
P.T.A. staat voor Post Traumatische Amnesie. Dit is de tijd die verstrijkt voor je je eerste actieve herinnering weer hebt. Hoe langer deze periode in tijd duurt hoe meer merkbare schade er in je hersenen optreedt.

Contusio Cerebri

Welke hersenschade is dat precies ? Ik hoor je denken. Een hersenkneuzing werd mij verteld.

De ‘zichtbare schade’ zit in mijn rechterslaapkwab (temporaalkwab). Drie duidelijke littekens op de röntgen te zien.

De onzichtbare schade, allemaal sterretjes witte puntjes, zat over en in heel mijn brein. Het was net de sterrenhemel bij gitzwarte nacht...

Je bent aan het overleven en denkt nog niet aan de dag van morgen, maar dan wil het bedrijf waar je werkt dat je een re-integratie traject ingaat… Wat brengt deze stap mij nu in een tijd waarbij alles onzeker is...

Werk

Toen de werkgever mij in juni aanspoorde weer af en toe op het werk te komen, bleek die periode een zware tijd.

Ik startte op de afdeling waar ik eerder werkte als arbeidstherapeut, maar al snel bleek dit niet de juiste plek.
Een voorbeeld: Koffie zetten.
De omschrijving die ik voor mijn eigen patiënten gemaakt had om koffie te leren zetten voor de groep, kon ik zelf niet eens lezen, laat staan uitvoeren!

Keihard werd ik met de realiteit geconfronteerd. Hoe zou dit verder lopen? Op deze manier kon het niet doorgaan.

Gelukkig wees een collega mij op de mogelijkheid om te gaan re-integreren op een psychiatrische afdeling voor ouderen én mensen met NAH. Voormalig oud cliënten van mij ook.
Voor mij een erg fijne, prikkelarme werkomgeving waar het erg rustig was om te zijn.

Helaas gooide een beenoperatie 1,5 jaar na het ongeluk roet in het eten. Na de operatie startte ik opnieuw met revalideren en was er gelukkig ook aandacht voor mijn hersenschade die toch ernstiger bleek dan destijds ingeschat.

Ik zou nooit meer mijn oude werk kunnen doen, misschien wel nooit meer kunnen werken... aldus de arbeidstherapeut van het revalidatiecentrum.

Dat was het moment dat er NAH (afkorting van Niet Aangeboren Hersenletsel) is vastgesteld en ik eindelijk snapte waarom het plannen, organiseren niet lukte, en waar de ernstige overprikkeling en de extreme vermoeidheid door kwamen.

Er werden vragen gesteld over hoe het ging, en op dat moment bleek dat de situatie op mijn werk eigenlijk onhoudbaar was geworden. Ik werd langzamerhand depressief door de hele situatie, ik kreeg gedachten om te stoppen met dit leven..
De stress die ik ervoer op mijn werk, in minder dan 2 jaar op 4 verschillende afdelingen gewerkt, vanwege reorganisatie, nieuwe cliënten, nieuwe collega’s, nieuwe routines die ik niet kon handelen, én de onzekerheid over wat ik (nog) kon en hoe mijn toekomst eruit zou zien.

Een juridische zaak volgde met een vaststellingsovereenkomst tot gevolg. Ik zat er doorheen en wist niet wat de dag van morgen me zou brengen. Mijn oudste broer was mijn grote steunpilaar, iedere keer weer.

Naast het afronden van de vaststellingsovereenkomst heb ik hulp ingeschakeld van een re-integratie bureau. Die met mij meedacht over de mogelijkheden voor de toekomst.
So far so good...

2014 zwartste jaar van mijn leven

En dan... september 2014. Ineens krijg je het bericht dat je oudste broer, je beste vriend, noodlottig om het leven is gekomen. Mijn rots in de branding in een keer weggevaagd.
Mijn broer heeft zoals ik al eerder schreef in de periode na mijn auto ongeluk, maar eigenlijk in iedere fase van mijn leven, een hele belangrijke rol gespeeld. Zonder hem was ik niet zo ver gekomen.

Zijn overlijden heeft veel impact gehad over de jaren die volgden. Ik heb alle diepe dalen aangeraakt, maar heb het uitzicht terug gevonden door sterk te zijn in Eigen Kracht.

Vechtsport is altijd een rode draad in mijn leven geweest en daar wilde ik iets mee. Ik schoolde mezelf om tot docent gevaarbeheersing en heb van mijn hobby mijn dagelijkse werk gemaakt.
In augustus 2017 schreef ik mezelf in bij de KvK en startte ik mijn onderneming: Lenn-ard Sterk in Eigen Kracht.

2018 Hoog Energetisch Trauma

Helaas..na een half jaar eigen bedrijf, ging het toch nog niet helemaal voor de wind. In april 2018 reed ik met mijn motor tegen een boom aan...
(Toevoeging van deze website: hoog energetisch trauma is letsel dat ontstaat als iemands lichaam met grote, kracht, snelheid of massa met een object in aanraking komt.)

Er werd door de artsen mede gedeeld dat niemand de gevolgen van zo’n heftig ongeluk overleeft.. Maar zoals je leest, ik mag er nog zijn..

De revalidatie van dit heftige ongeluk is eigenlijk bizar snel gegaan. Mijn mindset “Sterk in Eigen Kracht” werd enorm getriggerd. Alle kracht en energie gebruikte ik om thuis te kunnen komen. Met succes.

Je thuis voelen is thuiskomen

Eenmaal thuis vond ik rust om te herstellen en mijn lichaam uit te dagen om de volgende stap te maken in het leven wat zou volgen.

Een lange weg volgde, ik maakte de stappen die ik wilde zetten en had de drive om verder te gaan weer gevonden. Ik stond weer, ik liep weer!!

2021

Weer een verandering in mijn leven. Door jarenlange overlast van mijn buurjongen werd ik ongewild gedwongen mijn huis te verlaten. Door deze geluidsoverlast kon ik mij niet meer thuis voelen in mijn eigen veilige plek, wat eerst een zo fijne omgeving was, waar ik echt thuis kwam. Dit was nu een oord om te mijden. Elke vorm van hulp liep helaas tot niets uit, politie woningstichting, huurcommissie.
De wijkagent en andere externe partijen adviseerden mij om te gaan verhuizen. Zo snel mogelijk. Zo gezegd zo gedaan.

Nu woon ik uit nood in een chalet. Helaas is mijn chalet in de winterperiode verre van ideaal om te wonen. Het is niet goed geïsoleerd en het is er vochtig.
Ik geef veel trainingen in het land en ben veel weg. Het is fijn thuis komen in een omgeving waar het warm & aangenaam is en waar ik me kan opladen voor het delen van mijn ervaringen en kennis.

In dit zelfde jaar ben ik verhuisd en heb ik mij wéér ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.

Vrienden zijn onbetaalbaar

Nu hebben lieve vrienden een actie voor mij op gezet. Klik eens op de link en ik hoop dat jullie mij met een kleine bijdrage kunnen helpen. In januari gaan we starten met de eerste stappen om van mijn chalet een fijne plek te maken.😊

Inzamelingsactie van Jan K. en Geke A.: Van Lennards chalet een fijne woonplek maken (gofundme.com)

Dank jullie oprecht voor het lezen van mijn verhaal.

Hoe gaat nu?

Hoe het vandaag de dag is met mijn onzichtbare gevolgen van het leven met NAH

Eerder gaf ik aan dat ernstige vermoeidheid, overprikkeling, organiseren en plannen mijn dagelijkse leven beïnvloedde na het auto ongeluk in 2011. Dit is in de loop der jaren niet echt minder geworden. Als ik er zo bij stilsta is het zelfs erger geworden na mijn motorongeluk in 2018.

Alles kost mij veel meer energie dan daarvoor. Sociale contacten onderhouden gaat me veel moeilijker af ook al krijg ik hier vaak ook energie van. Het lukt me niet om dat nu bij te houden. 

"Maar dan slaap je toch even een paar weken goed en neem je de rust die nodig is en dan moet het toch weer lukken"

Helaas was het maar zo eenvoudig. Agendabeheer blijft een aandachtspunt waardoor het lastig is om mijn leven rustig in te richten. Als ik heel eerlijk naar mezelf ben zou ik eigenlijk maar 1 ding per dag kunnen doen.  

De omgeving om mij heen wil me ondersteunen, maar ook dat vraagt veel van mij. De wil heb ik wel, maar de energie ontbreekt wat ik echt als een grote last ervaar. 

Door goed naar mezelf te luisteren en sterk te blijven in het herkennen van eigen kracht maak ik iedere dag nog stappen en kan ik blijven doen waar ik blij van wordt.

Inzet van eigen ervaring en werken vanuit eigen kracht

Dat is wat mij de afgelopen jaren heeft geholpen om mezelf beter te leren kennen, te weten waar mijn talenten liggen en te ontdekken waar ik meer aandacht aan zou willen besteden om mijn kwaliteit van leven zo in te richten dat ik mijn werk als trainer kan blijven uitvoeren.

Dat deze methode niet wetenschappelijk is bewezen dat is een theoretisch feit. Ik ben het levende bewijs dat het kan werken. Ik was afgeschreven, men zag geen heil in mijn toekomst, maar kijk is waar ik vandaag de dag sta.

Ik gun iedereen de kracht om sterk te blijven in tijden dat het nodig is. Dat is dan ook de reden dat ik van mijn ervaringen mijn werk heb gemaakt. 

Ik ondersteun mensen met NAH, zorgprofessionals, mantelzorgers, partners en andere mensen in de omgeving van iemand met NAH om te kijken naar mogelijkheden. 

Tot slot

Dit is eigenlijk nog maar een verhaal in vogelvlucht. Ik heb zoveel meer wat ik wil delen met de wereld over de impact van mijn levensingrijpende gebeurtenissen (levenslijn) zo ook impact van NAH op jouw leven en dat van de mensen om je heen.

Ik ben enorm dankbaar dat ik als trainer, gastdocent en soms als cursusleider bij zorginstellingen, ziekenhuizen revalidatie centra, in gesprek kan gaan met andere NAH-getroffenen én de mensen in hun omgeving. Op deze manier mag ik werken aan meer zichtbaarheid vanuit een brede kijk als professional én ervaringsdeskundige! Dat is waar ik mijn bed voor uitkom!

Dank!
 
Neem gerust contact op via mijn instagram account @Lennard_NAH-deskundige (dit adres is ingekort zonder achternaam vanwege privacy. Volg de link)  waar ik schrijf over mijn ervaringen uit het verleden en het heden of neem eens een kijkje op  www.lenn-ard.nl  

Alle goeds!
Lenn-Ard Sterk in eigen Kracht

Nawoord van deze site:
"We zijn heel blij voor Lennard dat zijn herstel zo goed heeft ingezet en doorgezet. We beseffen ook dat niet iedereen herstel ziet, ondanks knokken.

Lees de pagina: https://www.hersenletsel-uitleg.nl/ermee-omgaan/allerlei-m-b-t-hersenletsel/herstel-mogelijk

Ieder letsel verschilt immers".