Elk letsel is anders. Geen letsel is te vergelijken met een ander letsel. Hoe het letsel zich uit verschilt van mens tot mens, van locatie in de hersenen en van letsel tot letsel. Hoe iemand er mee omgaat of welke copingstrategie gebruikt, verschilt ook per mens.

Hersenletsel is één van de meest ingrijpende letsels, want de hersenen dat zijn wijzelf. Na het hersenletsel krijgt niemand een routekaart of navigatiesysteem mee hoe je je nieuwe leven weer verder kunt leven. Alles is veranderd. Het kan lijken op één grote puzzel die je opnieuw moet gaan leggen, tot je 2.0 versie. De kunst is om te ontdekken wat (nog) wél kan en op weg te gaan om te accepteren wat nu anders is.

Sommigen willen zich terugknokken naar het oude niveau, vooral als ze gewend waren te knokken in het leven. Dat kan ook te veel zijn voor de hersenen die dan chronisch overbelast raken. Daardoor kan iemand in een burn-out situatie terechtkomen. Wij zeggen altijd: Let op die mensen met een standje overdrive... die hebben vaak de valkuil om te hard terug te willen knokken. Neem op tijd je rust! Soms is het wijs om een professional mee te laten kijken hoe de balans gebracht kan worden.
Anderen voelen zich te neergedrukt door de handicap.

Weet dat herstel nog lang, lang door kan gaan, jaren later is er soms een functie teruggekomen, soms vanzelf, soms met oefeningen. Wat wij van veel mensen terughoren is dat zij schrik hadden dat ze (alleen) in het eerste jaar het meeste herstel konden verwachten. Nu we ze jaren later nog spreken zien we dat mensen juist hun valkuilen hebben leren kennen, er soms spontaan herstel is van sommige functies. Mensen hebben soms een tweede revalidatietraject gekozen of hebben een draai in hun leven gevonden waardoor er rust is gekomen.

Soms komen ze op een punt dat ze anderen met hersenletsel kunnen gaan bemoedigen en tips gaan geven. De meest gehoorde is: "Als worden wie je was niet meer lukt, resteert zijn wie je bent. Laat los wat eens was...
Knok jezelf niet kapot. Voor velen komen er betere tijden".

De professionals geven deze tip aan de partners, ouders, familie, omgeving en andere professionals:
"Je moet eerst weten wat iemand wel of niet kan. = accepteren. Vervolgens help je de richting te bepalen waar iemand dat niet meer kan = directief zijn. Laat zien dat je ziet dat het lastig is, of dat iemand zijn stinkende best doet. Geef complimenten wanneer dat maar kan = bekrachtigen. Help iemand opnieuw in zijn kracht te komen, zoek samen uit wat wèl kan!".

Er zijn zoveel tips geschreven op deze site, lees ze eens rustig door. En besef: morgen weer een nieuwe dag, misschien nieuwe kansen.

P.S. De meeste ervaringsverhalen op deze site zijn geschreven door mensen in de verse situatie. Ze zaten vaak nog midden in de verwerking.

In het menu vind je meer informatie:

Marleen: "Ik had eerder willen weten dat al mijn klachten gerelateerd waren aan mijn hersenen. En niet omdat ik me aan zat te stellen of me niet genoeg inzette. Dat ik juist een stap terug moest doen" Zie lege accu

Advertenties zijn niet van deze site. Deze site wordt gemaakt zonder budget.