Blogs
Deze blogs zijn afkomstig uit het boek van Arnie Craninckx.
Haar boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken, elk bestaande uit één pagina. Geen uitgebreide leesstof, maar juist veel herkenbare momenten over veelal onzichtbare gevolgen van hersenletsel.
De komende maanden delen we regelmatig een hoofdstuk (één pagina) uit het boek.
Blijf ons volgen!
helaas uitverkocht
Prettig verstoord brein
Humor als veerkracht
Blog 1. Zomaar een dag van een NAH’er
Structuur is heel erg belangrijk bij mensen met NAH, reden voor mij om mijn dagen grotendeels hetzelfde in te delen. Dat lukt met behulp van een strakke planning.
Ik sta altijd op hetzelfde tijdstip op: om 8 uur. Dit is mijn eerste vastigheidje van de dag. Daarna volgt koffie zetten en -drinken en even de krantenkoppen doornemen,
gevolgd door een ‘rondje social media’. Meestal (altijd) heb ik dan ook een ‘update’ met mijn ‘NAH-maatje’. Gewoon even bijkletsen, ook dat hoort bij mijn morgenritueel. Dan is het tijd voor mijn dagelijkse wandeling. Die heb ik wel nodig om het koppie leeg te maken en de accu op te laden.
Daarna de douche in, aan de koffie en aan de slag met een ingepland klusje. Het maakt niet uit wat. Het is dan inmiddels al 11 uur. Om 12 uur lunch, daarna opruimen, nog een klein klusje en dan een uur naar bed om bij te tanken. Waarvan zult u denken? Nou, gewoon van alles wat ik die dag al heb meegemaakt of gedaan.
De middag maak ik verder vol met een klusje. Ik zorg er ALTIJD voor dat ik om 16.00 uur een half uurtje rust in aanloop naar de grootste klus van de dag: het koken. Als ik kook, pak ik geen telefoon aan en doe ik de deur voor niets of niemand open. Ik probeer me te focussen en geen fouten te maken. Meestal gaat het goed, een enkele uitzondering daargelaten, maar dan eten we voor een keertje wel brood.
Dat koken kost me dusdanig veel energie, dat ik dikwijls al in slaap sukkel, is het niet boven mijn bord dan toch wel na het opruimen. Na het eten plan ik niets meer, tenzij we verplichtingen hebben. Dan zorg ik ervoor dat ik nog even kan slapen.
Als alle dagen zo verlopen, gaat het goed en is er ‘niks’ aan de hand. Het zal u echter niet verbazen dat veel dingen op een dag anders kunnen gaan dan gepland. Dat maakt het zo lastig. Ik kan slecht schakelen en dus niet goed anticiperen op wat er onverwachts voorvalt.
Ik heb wel eens geprobeerd niets te plannen en mijn agenda blanco te laten (behalve mijn afspraken), maar dat is geen optie. Ik weet dan absoluut niet wat ik wanneer moet doen. Complete chaos en paniek. Ik loop dan kip-zonder-kopperig rond.
Ik vul dus iedere week braaf mijn agenda in, tot op het half uur nauwkeurig, gewoon omdat het nodig is. Dan functioneer ik zo slecht nog niet…
Vind ik zelf…
Quote van vandaag: “’Nee’ zeggen valt niet altijd mee, maar je kunt wel zuinig zijn op je ‘ja’”
Relevante informatie over deze onderwerpen
Blog 2. Geen tijd om te werken
Afgelopen weekend was een leeg ‘weekend’: Ik had geen afspraken en geen verplichtingen. Zoals u wellicht weet, is dat voor mij erg lastig, omdat dan de structuur en het houvast ontbreken. We hebben dat aardig weten op te lossen door een paar keer te gaan wandelen en uitgebreid buitenshuis te borrelen. De rest van het weekend hebben we cocoonend doorgebracht.
Ik was er vast van overtuigd dat ik op maandag een poosje naar mijn (vrijwilligers)werk zou gaan, gewoon om weer te ‘landen’. Dat liep echter anders. In het weekend was mijn to-dolijstje voor de maandag steeds langer geworden. Het varieerde van het huishouden, administratieve klusjes en boodschappen doen tot stukjes schrijven en een intervisiebijeenkomst in de avond. Oei…
Maandagochtend heb ik me mijn ergotherapiesessies nog eens voor de geest gehaald: hoe kon ik dit ook weer het beste aanpakken? Nee, nu jok ik, ik haalde me die informatie niet voor de geest maar heb de map van zolder gehaald. Dat ruggensteuntje hielp me de zaken helder te krijgen.
Ik zou ‘doe- en denkdingen’ moeten afwisselen, tussendoor rusten, in de middag een uurtje slapen… O ja, zo moest het…
Ik ging de mist al in toen ik de boodschappen deed. Bakker, apotheek en automaterialenhandel gingen goed maar ik raakte de draad kwijt in de groothandel. Even rusten ging niet want ik was onderweg. Eenmaal thuis heb ik eerst goed gerust en daarna pas alles opgeruimd. De invulling van de rest van de dag klopte ‘ergotherapeutisch’ wel. Telefoontjes, huishoudelijk klusje, rust, paar mailtjes, eten, slapen, rust, huishoudelijk klusje, rust, koken. Ik had ook wat dingen kunnen schrappen maar de mailtjes en telefoontjes konden niet uitgesteld worden. De was wel…
Zoals gewoonlijk kwamen er enkele dingen tussendoor, wat ten koste ging van mijn rust. Ook kwam er weer een gebrek aan initiatief om de hoek kijken. Gezellig…
Ik heb de avond gehaald en flink wat dingen van mijn lijstje gedaan. Vandaag –dinsdag- de rest. Op zich is dat niet erg, ware het niet dat ik had gepland vandaag te gaan ‘werken’. Maar voor werken heb ik ook vandaag geen tijd…
Morgen maar weer een nieuwe poging.
Quote van vandaag: “En weer zo’n dag waarvan je zegt: ja, dat is een goeie, productief op niveau. Mijn niveau welteverstaan.”
Relevante pagina's over deze onderwerpen:
Reclame: